Welcome to Gaia! :: View User's Journal | Gaia Journals

Naparaming bagay ang umaandar sa utak ko ngayon. Nagigimbal na rin siguro ang mga neurons dito. Bandang 6:30 ay nagluto ako ng Caesar salad – ang pagkaing walang kamatayan dito sa bahay. Una kong napuna ang isang bloke ng keso na gagamitin ko sa pagluluto. “Bakit hindi Eden???” Mejo may pagkadismaya kong itinanong. “Out of stock daw.” Sagot naman sakin. Anyway, kunuha ko mula sa karton ang keso at tinanggal ito sa plastic. Kumuha ako ng kutsilyo at naghiwa ng isang manipis na piraso. Natuwa ako… sa sobrang tuwa ‘e pinanipis ko pa lalo at ginawang literal na cheese sticks (mga kasing kapal ng pastilyas). Kumuha ako ng isang piraso ng cheese stick at excited kong tinikman; bago kasi sakin. Mukhang nagkagulo lamang sa loob ng bibig ko at nagrebolusyon ang approximately (nakakadugo namang isalin sa Filipino ng salitang ‘to… suko na ako!) 10,000 taste buds ko. Kala ko pa naman masarap… tunog imported kasi yung pangalan (hindi ko na babanggitin ang brand at baka maudlot pa kung saka-sakaling kunin akong commercial model produktong ito balang araw)… anak ng keso! ‘E parang ngumuya lang ako ng asin – pinalambot at mas pinong asin… Sana’y dahil dito sa post kong ito ay mabibigyan ko ng hustisya ang 3 minutong pagdurusang naranasan ng aking dila dahil sa after taste.

Di ako maarte pagdating sa mga keso. Di rin metikulosa. Wala din naman akong gaanong alam sa keso; kung sino, kalian at saan ito naimbento, mga sangkap nito (maliban sa gatas), at ang kumpletong proseso sa pag gawa nito. ‘E ikaw? Cheese enthusiast ka ba? Ngayon mo lang din siguro narinig ang existence (isa pang nakakadugong isalin sa Filipino!) ng kesong Zanetti Parmigiano Reggiano. Maging ako ‘e mahigit 1 minuto ko pa lang nalaman na may ganyang keso! Maraming salamat sa google at nadagdagan ang aking kaalaman.

Hayaang uminit ang malamig na keso sa loob ng isang oras bago kainin upang pabutihin ang lasa at amoy ng nito (galing sa cheese.com – isinalin ko sa Filipino ang isang katotohanan hinggil sa mga keso). Ewan ko ba pero may isang brand lang talaga ng keso ang swak sa panlasa ko.

Daga – pwede na siguro akong maikumpara sa mga daga dahil sa kanilang anecdotal attribute (baka matuyo pa ang utak bago ko pa man maisalin sa Filipino ang mga salitang yun!) na pagkahilig sa keso. Mahilig ako sa keso. Ihinahalo ko ‘to sa mga niluluto ko! Sumasarap talaga ang pagkain. Mahilig din akong pumapak ng keso. Ginagawa ko na ring past time ang pag ngatngat nito.

May nakasama ako dati sa grocery. Napadaan kami sa freezer kung saan maraming keso. “Ang sarap talaga ng mozzarella cheese.” ang sabi nya na may kayabangan sa kanyang tono. Marami pa syang sinabi tungkol sa mozzarella na akala mo kung sino. Sarap sanang tanungin kung sino ang may gawa at saang bansa ito nanggaling ang mozzarella cheese. Supalpal! Ewan ko lang kung masagot nya ng hindi nag reresearch! Nayabangan na talag ako sakanya nung mga oras na yon, ‘di kasi yun ang unang beses na nagyabang sya tungkol sa mozzarella. Bukambibig nya din ‘to nang minsang napasok sa usapan naming ang pizza. Masarap daw talaga ang mozzarella cheese. Nakakarindi na rin talagang pakinggan sa tuwing lumalabas sa bibig nya ang salitang mozzarella. Kung maaari lang ‘e may remote ako para sa bunganga nya at imumute ko sya. Niahahahaha!

Ngayon ay hinahamon kitang papakin ang mozzarella, fontina, Roquefort, bleu, cream, parmesan, at ilang libo pang klase ng keso mula sa iba’t ibang panig ng mundo. Magpakasasa ka sa mga keso. Basta ang alam ko ay masaya na ako sa simpleng keso kong nasa karton. Yung kesong wala sa fridge ng grocery stores kundi nasa simpleng estante lang katabi ng iba pang mga kesong gaya nya – ang Buttermilk cheese.